با توجه بیشتر به مدل حلزونی نسبت به مدل توسعه سریع برنامه کاربردی(RAD) و با هدف توسعه برنامه های کاربردیِ مقیاس بزرگ که نیرومندی، مقیاس پذیری و قابلیت گسترش در آن ها ضروری هستند، فرایندی تحت عنوان فرایند یکپارچه رشنال(RUP) در دهه 1990 راه اندازی شد. RUP مدل فرایند نرم افزار تکراری و تدریجی است که به طور گسترده برای توسعه نرم افزار مورد استفاده قرار می گیرد. فرایند RUP توسط بخش نرم افزار رشنال که متعلق به شرکت IBM است به طور فعال به بازار عرضه و پشتیبانی می شود. ثابت شده است که RUP برای راهنمایی و مدیریت عملی توسعه برنامه های کاربردی دارای مقیاس بزرگ چارچوبی موثری است. این فرایند به طور گسترده در صنعت مورد استفاده قرار می گیرد(دارای میلیون ها شاغل است) و با موفقیت بر روی هزاران پروژه از انواع مختلف اعمال شده است. به طوری که این موفقیت ها شامل پروژه هایی با مقیاس های بسیار بزرگ نیز هستند. فرایند یکپارچه رشنال، اولین فرایند نرم افزاری است که به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت و ضرورت هم پوشانی فعالیت ها در چرخه عمر فازهای آغازین، تشریح، ساخت و انتقال را تشخیص داد. به عنوان نمونه، فعالیت هایی همانند «نیازمندی ها» فقط به یک فاز منفرد واگذار نمی گردند. اگرچه، فعالیت های نیازمندی ها بیشتر در فازهای آغازین و تشریح مورد توجه قرار می گیرند، اما با این وجود تشریح و تغییر نیازمندی ها به صورت فرایندی مداوم در طول چرخه عمر پروژه نیز اتفاق می افتد. اخیراً، نمونه های سبک وزن تر و چابک تری از RUP شامل Agile RUP و OpenUP(یک فرایند متن باز که تحت نظر بنیاد اکلیپس است) در دسترس قرار گرفته اند.
(فرایند یکپارچه رشنال)