اگرچه هدف هر تکرار تولید بخش قابل عرضه از نرم افزار است، اما ممکن است تیم دریافته باشد که عرضه یک بخش از نرم افزار در هر تکرار عملی و بجا نباشد(به ویژه برای تیم های سازمانی با مقیاس بزرگ). به عنوان نمونه، تیم ممکن است دارای یکسری بدهی فنی باشد که باید قبل از عرضه محصول آن ها را برطرف نماید. بدهی فنی ممکن است شامل مواردی از قبیل نقصی که باید برطرف گردد، بازسازی ناچیز کد و انجام آزمون های کارایی، قابلیت اطمینان، سازگاری با استانداردها یا تکمیل مستندات کاربری باشد. تکرارهای تثبیت، زمان لازم برای انجام این فعالیت های اضافی را فراهم می کنند(در تصویر کلان این تکرارها در انتهای انتشار با بک لاگ خالی نمایش داده شده اند).
علاوه بر این، دلایلی برای عرضه نکردن محصول در انتهای هر تکرار وجود دارد:
- احتمال به وجود آمدن تداخل با قراردادهای صدور مجوز و خدمات مشتریان
- احتمال به وجود آمدن سربار برای مشتریان و مختل شدن کسب وکار در هنگام نصب و آموزش.
- احتمال به وجود آمدن اختلال در عملیات موجود مشتریان به دلیل وجود نقص های کوچک.
به خاطر این دلایل، بیشتر برنامه ها یک سری تکرار را تحت عنوان بخش قابل عرضه از محصول تجمیع می کنند. این بخش از محصول با توجه به فضای جاری کسب وکار می تواند منتشر شود(یا منتشر نشود).